De Fuji Cabin is een driewielige microcar geproduceerd door Fuji Toshuda Motors uit Tokio, Japan, van 1957 tot 1958. Hij werd geïntroduceerd op de Tokyo Motor Show in 1955. De auto heeft twee voorwielen en één achterwiel. De tweezitscarrosserie, met een opvallende enkele koplamp, is gemaakt van glasvezel. 

De cabine wordt aangedreven door een luchtgekoelde eencilinder 2-takt Gasuden-motor van 121,7 cc (7,43 cu in), die 5,5 pk (4,1 kW) produceert en de auto een topsnelheid geeft van 37 mph (60 km / u).

Geschiedenis

Japan loopt al tientallen jaren voorop als het gaat om bruikbare, zeer kleine voertuigen, dankzij de introductie van kei-auto's al in 1949. Maar Japan staat niet echt bekend om zijn brommobielen (en nog minder om zijn driewielers). , ook al kon de limiet voor de eerste kei-auto’s slechts 100 cc bedragen, terwijl deze voor viertaktmodellen vanaf 1951 360 cc was.

Nu Japan in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog aan flarden lag, probeerden veel bedrijven te overleven. In maart 1946 werd de autoproductiedivisie van de Diesel Automobile Manufacturing Company opgesplitst in de autoproductiebedrijven Hino en Isuzu. De luchtvaartdivisie werd Hitachi Aviation, maar het ontwikkelen van nieuwe luchtvaarttechnologie was door de geallieerden ten strengste verboden, omdat het als een oorlogsindustrie werd beschouwd. Hitachi Aviation probeerde dus, net als andere vliegtuigbedrijven, te overleven in niet-oorlogsgerelateerde industrieën.

Hitachi veranderde vervolgens zijn naam in Tokyo Gas and Electric Manufacturing Company, die in 1952 begon met de productie van 60cc-motoren voor motorfietsen en zich had gevestigd als motorenproducent van voornamelijk kleine tweetaktmotoren. Het fuseerde met Fuji Automobile en samen bouwden ze hun eigen motorfietsen onder de namen Fuji Motor en Gasuden FMC. Ze leverden ook motoren aan andere motorfabrikanten, zoals Miyata, Zebra, Yamaguchi, Hikari en Lucky. Al snel werd besloten om een ​​scooter te produceren met volledige bescherming tegen weersinvloeden – of met andere woorden: een kleine auto

De Fuji Cabin werd in 1955 op de Tokyo Motor Show geïntroduceerd, bedoeld als volledig gesloten motorscooter. De gestroomlijnde, aerodynamische monocoque carrosserie is gemaakt van polyester, een gedurfd gebruik van dit materiaal in die tijd. De Fuji Cabin was zeer goed ontworpen door Ryuichi Tomiya, een directeur van Suminoe Manufacturing die ook de Flying Feather-microcar en carrosserieën voor Nissan produceerde, en was voorzien van rubberen ophanging, verspringende stoelen, een koelkanaal door het midden van de auto en kevervleugelmotordeksels. . De kleine, maar goed ontworpen Gasuden-motor had een achteruitversnelling.

Het beschikte over een monocoque-constructie, versterkt door een tunnel over de volledige lengte die koellucht naar de motor bracht. Er waren twee ronde deksels met kevervleugels die toegang gaven tot de motor en warme lucht naar buiten lieten. Aanvankelijk was er aan de linkerkant een enkele deur, maar later kregen auto's er één voor elke kant.

De Fuji Cabin lijkt ontworpen te zijn om alleen te worden bestuurd door de kleine modellen die te zien zijn op de publiciteitsfoto's van het bedrijf, aangezien het interieur van de auto belachelijk krap was en er veel te veel moeite nodig was om over de centrale tunnel te klimmen om op de verspringende bestuurdersstoel te komen. .

De tandheugelbesturing werd bestuurd door een stuur dat voor comfort veel te dicht bij de bestuurdersstoel was geplaatst, terwijl de kleine maar goed ontworpen transmissie een achteruitversnelling bevatte; iets dat ongebruikelijk was voor de typische westerse scooteraangedreven brommobiel. De voorwielen waren onafhankelijk op rubber geveerd en de achterkant op een zwenkarm met spiraalveerpoot, wat voor comfortabel rijden zorgde. Eén centraal geplaatste koplamp sierde de gewelfde neus van de cabine, terwijl het vermogen (allemaal 5,5 pk) afkomstig was van een 122cc eencilinder tweetakt Gasuden-motor.

De Fuji Cabin was over het algemeen een product van hoge kwaliteit met een gevoel van stevigheid in de structuur, geholpen door een laag dicht isolatiemateriaal dat in het dak, het dashboard en de zijkanten van de cabine werd gespoten. Fuji had echter geen ervaring met het werken met glasvezel en de kwaliteit van de Cabin-carrosserieën was daardoor behoorlijk slecht. Sommigen waren ook van mening dat de Fuji Cabin behoorlijk duur was, maar met een prijskaartje van $ 650 was hij slechts $ 160 meer dan een 250cc Honda Dream-motorfiets, terwijl een 22cc Rabbit Scooter van Fuji Heavy Industries een relatief dure $ 450 kostte - en de Fuji Cabin bood aanzienlijk meer comfort en bruikbaarheid dan die.

Ondanks de aanvankelijke plannen om maar liefst 400 tot 500 Fuji-hutten per maand te bouwen, werden er in totaal slechts 85 gemaakt, in een productierun die duurde van 1957 tot 1958. De korte productierun was deels te wijten aan de slechte kwaliteit carrosserieën, deels vanwege de prijs en deels omdat Fuji geen ervaring had met marketing, waardoor bijna niemand wist dat de Cabin bestond. En dat doen ze nog steeds niet – grotendeels omdat er zo weinig zijn overgebleven. Er wordt gedacht dat slechts drie Fuji-Cabins zo ver zijn gekomen.

De concurrentie was op dat moment hevig op de Japanse motorfietsmarkt en de prijs was enigszins steil. Dit, gecombineerd met slechte marketing en ondeskundige omgang met het FRP(Fibre-reinforced plastic)-materiaal, droeg bij aan slechte verkopen. Deze specifieke auto verscheen in een vervallen staat in Pennsylvania, waarna hij verschillende keren van eigenaar wisselde voordat hij werd aangeschaft en gerestaureerd voor deze collectie. Een ander exemplaar (met twee deuren en detailverschillen) van deze uiterst zeldzame exoot is te zien in Tokio.
Ondanks dat het een van de meest succesvolle auto's in zijn soort was op de Japanse automarkt van na de Tweede Wereldoorlog, werden er slechts 85 exemplaren gebouwd, deels vanwege de relatief slechte kwaliteit van de glasvezelcarrosserie en deels vanwege de relatief hoge prijs.

Technische fiche